Því miður varð fátt um svör. Ég kann engar töfralausnir frekar en aðrir. Það er svo sem auðvelt að slá um sig með almennum heilræðum eins og ég og aðrir hafa oft gert - tala við börn og unglinga, lesa fyrir þau og með þeim, virkja sköpunarmátt þeirra í stað þess að drepa hann niður, gera íslenskuna áhugaverða og spennandi í þeirra augum, endurskoða námsefni og kennsluaðferðir, o.s.frv.

Þetta er allt gott og blessað, en hvernig á að útfæra það? Þetta gerist ekki nema með markvissu samstarfi foreldra, skóla, stjórnvalda og samfélagsins alls. Við þurfum að átta okkur á hvað er í húfi - hvað það skiptir miklu máli að unga fólkið finni hjá sér áhuga, vilja og þörf til að nota íslensku. Ef okkur tekst ekki að skapa jákvætt viðhorf til málsins hjá börnum og unglingum skiptir engu máli hvað við gerum að öðru leyti.

Það versta er skeytingarleysi í garð íslenskunnar. Auðvitað drepur það ekki íslenskuna þótt hún sé höfð á eftir ensku á skiltum í Leifsstöð. Auðvitað drepur það ekki íslenskuna þótt auglýsingar í búðargluggum séu eingöngu á ensku. Auðvitað drepur það ekki íslenskuna þótt fyrirtæki sendi starfsmönnum tölvupóst sem er eingöngu á ensku. En það sýnir, meðvitað eða ómeðvitað, ákveðið viðhorf til íslenskunnar - viðhorf sem smitar út frá sér og gerir meiri skaða en við áttum okkur á í fljótu bragði.